مصاحبه با آقای سید مجید حسینی استاد دانشگاه تهران و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران
موضوع مصاحبه: استعدادتو کشف کن
سلام
به صورت کلی نظام آموزشی ایران استعداد های همه رو یکدست میکنه و یا به عبارت دیگه شرایطی برای شناختن استعداد علمی وجود نداره.
خانواده ها برای تشخیص و کشف استعداد های فرزندانشون باید چیکار کنند؟
مسئله دید خانواده هاست و خودشون دارند بچه رو یکدست میکنند برای مثال فرزندی به ساز زدن و رفتن به فنی حرفه ای و کار های دیگه ای علاقه دارد اما خانواده میگوید این ها رو رها کن بچه و برو درست رو بخون کنکور داری وهمین خودش از بین بردن استعداد فرزند است که الان در جامعه ی ما وجود داردو خلاصه خانواده های در وهله ی اول خودشون عامل زدیت با استعداد بچه هستند و این ایده ها مسلط است در خانواده های ایرانی و آن ها هستند که میگویند رمان نخوان و برو درس بخوان و آنها هستند که بچه ها را در پشت کنکور برای پزشک شدن میفرستند نه دانش آموزان و ما قبل از مافیا مشکلمان با خانواده است که زد بچه هاست و همین گونه مافیا سوءاستفاده میکنند .
افرادی هستند که بین علاقه و استعدادشان گیر میکنند و نمیدانند کدام را انتخاب کنند و میدانند که اگر هر کدام را انتخاب کنند موفق میشوند الان این افراد باید چه کار کنند؟
ببینید تو لحظه ای که بین علاقه و استعداد فاصله میگذاری اینجا یک اشکالی وجود دارد و به نظر من اون علاقه بد شکل گرفته .
و علاقه یک مولفه اجتماعی دارد و علاقه را جامعه میسازد و اون جا های که ما در جامعه چیز هایی رو تجربه میکنیم علاقه به وجود میآید و گرنه چیزهای زیادی هستند که ما تجربه نکردیم و اگر تجربه کنیم به آن ها علاقه پیدا میکنیم.
به نظر من بین استعداد و علاقه فاصله وجود ندارد و اگر زمانی فهمیدید که بین علاقه و استعداد شما فاصله هست شک کنید که اون علاقه اشتباه ساخته شده و احتمالش زیاد هست و باید اون علاقه رو اصلاح کنید و انسان برای پیشبرد استعدادش ساخته شده و همه انسان ها استعداد های زیادی دارند و اگر اون دسته از استعدادت با شرایط و فضا نمیخونه اون استعداد رو رها کنند و بروند سراغ استعداد دیگری که دارند که با
شرایط سازگار است مثل اینکه من در عربستان استعداد جنگل بانی دارم اما این استعداد فایده ای ندارد چون با شرایط سازگار نیست .
برای مثال فردی هست که در مکانیکی خیلی خوب است و به آن علاقه دارد و گیتار هم خوب میزند و به آن هم خیلی علاقه دارد حالا این فرد باید کدام رو انتخاب کند ؟
به اعتقاد من که در هر دو علاقه و استعداد داری باید به سمتی بروی که در زندگی جمعی موثر تر است و هر کدام که درجامعه بیشتر اثر میگذارد باید به آن سمت بروی.
شما از مافیا گفتید که موسسه های هستند که سوءاستفاده میکنند ما باید با این افراد چه کار کنیم؟
خب ما باید به صورت جمعی تصمیم بگیریم و آن ها رو تحریم بکنیم و این جمعی بودن و همه کنار هم و با هم بودن خیلی مهم است که میتوانیم از سوء استفاده آن ها جلو گیری کنیم.
یعنی ما باید در هر شرایطی حتی اگر به آن موسسه ها مراجعه کنیم رتبه ی بهتری میگیریم نباید این کار را بکنیم چون ما هر یه قرون پولی که به آنها میدهیم آنها با توجه به مافیایی که ایجاد کردند وضع آینده ما را بدتر میکنند و هر چه بیشتر آنجا برویم آینده خودمان را بدتر کریم و این به نفع برنده هاست و حتی با هزینه شخصی باید جلوی آنها به ایستیم.
حالا اگر یه شخص استعدادشو شناخته باشه آیا میتونه بدون تحصیلات آکادميک استعدادتش رو پرورش بده و به موفق برسه؟
راستش اگه موفقیت رو مالی و مادی حساب بکنیم به نظر من غیر از پزشکی و حقوق در ۲۰ سال اول نمی شود پولدار شد.
اما اگر منظور از موفق یک شغل خوب مثل من استاد دانشگاه شدن است و به حقوق استاد دانشگاه راضی هستی بله میتوانی به دانشگاه بروی و فرد موفقی هستی.
جایگاه علم و دانش در پرورش استعداد چی هستش؟آیا واقعا تاثیری دارد؟
بله منتهی در استعداد علمی یعنی اگر شما مریم میرزا خانی هستی بله دانشگاه خوب است اما اگر رامبد جوان و مهران مدیری هستی دانشگاه زیاد تاثیری ندارد و میتوانی از مهارتت به هدفت برسی تا از دانشگاه.
اشخاصی هم هستند که به دنبال مهارتشون رفتن و تا حدودی موفق بودن شما به عنوان یک استاد دانشگاه در ادامه مسیر چه انتظاری از آنها دارید برای آینده ؟
خب بستگی چه کار میکنند و اگر فردی اومده و عاشق علم و دانش است من از آن فرد میخواهم عاشق پول دار شدن رو بگذارد کنار و به درس و علم خود ادامه بدهد تا به جا های خوبی برسد اما اگر کسی به دانشگاه بیاید و عاشق پولدار شدن باشد من از آن میخواهم که دانشگاه را رها کند و برود دنبال کار دیگری که درآن پول خوبی دارد. دانشگاه مکان دانشمند شدن است نه پولدار شدن.
شما وقتی میخواهی وارد یک شغلی بشوی مهارت اون شغل به تنهایی کافی نیست مثلا شما خیلی میتونی موسیقی دان خوبی بشوی ولی هیچ وقت نتونی موسیقی دان بشوی چون باهیچ تهیه کننده خوبی در ارتباط نبودی که بتواند کمک کند و پشتت به ایستد وتو را بزرگت کند.
پس ما باید مهارت خوب و کافی داشته باشیم و رابطه شغلی مناسبی از پایه داشته باشیم و الان دانشگاه ها زد شغل هستند تا بتوانند بیشتر به بچه در زمینه شغلی کمک کنند.
امیدوارم که بچه ها از صحبت های من بهره کافی رو برده باشند یاعلی خدانگهدار.
دیدگاهتان را بنویسید